Praca terapeutyczna

PRACA TERAPEUTYCZNA Z OSOBAMI ZABURZONYMI PSYCHICZNIE.

Terapię najogólniej można określić jako leczenie mające na celu przywrócenie zdrowia.

 "Terapia zajęciowa to pewne określone czynności o charakterze zajęć fizycznych i umysłowych(...), które mają na celu przywrócenie choremu sprawności psychicznej i fizycznej."

Terapia zajęciowa z punktu widzenia potrzeb chorego może spełniać następujące zadania: usprawniać fizycznie, usprawniać psychicznie, dać wytyczne co do wyboru zawodu. W usprawnianiu fizycznym występuje ścisłe powiązanie terapii zajęciowej z gimnastyką leczniczą. Usprawnianie psychiczne ma na celu przywrócenie danej osobie zdolności nawiązywania kontaktów oraz umiejętności współżycia z innymi ludźmi i dostosowania się do środowiska, w którym obecnie żyje.

Jeżeli zachodzi konieczność zmiany zawodu terapia zajęciowa może dać pewne wytyczne oraz ułatwić ocenę przydatności chorego do pracy. Obecnie terapia zajęciowa jest formą powszechnie stosowaną w szpitalach, domach pomocy społecznej i dziennych domach pobytu - w odniesieniu do różnych kategorii osób.

Terapia zajęciowa może wpływać uspakajająco na osoby upośledzone intelektualnie, a także mobilizująco, usprawniająco, w sensie przywrócenia choremu psychicznie zdolności nawiązywania kontaktu i współżycia z innymi i dostosowania się do środowiska, w którym żyje. Włączenie terapii jest powolnym procesem.

Zbudowanie stabilnej, opartej na współpracy relacji z psychotycznym Domownikiem trwa z reguły kilka lat. Nawet bardzo niesprawnie osoby często obawiają się przyjęcia pomocy, obawiając się utraty autonomii. Dobór prac uzależnia się od stopnia zaburzeń umysłowych chorego, dotyczących celu terapii zajęciowej. Do celów terapii zajęciowej należą m. in.: odwrócenie uwagi od doznań chorobowych, a zwrócenie jej na konkrety z otoczenia; aktywizowanie; zmniejszenie cech autystycznych; zmniejszenie napięcia w stanach depresyjnych i lękowych; łagodzenie wrogości i niepokoju; wzbogacenie życia emocjonalnego; ćwiczenie koncentracji, przerzutności i zakresu uwagi; korygowanie defektów psychicznych oraz wyrobienie struktur psychicznych; podnoszenie własnej wartości; rozszerzenie kręgu zainteresowań; poprawa koordynacji psychomotorycznej; rozwój współpracy i poczucia odpowiedzialności.

Do zadań terapii zajęciowej należy zainteresowanie uczestnika czynnościami życia codziennego i własną osobą. Uczy się chorego utrzymywania porządku w swoim otoczeniu i zwracania uwagi na własny wygląd. Terapia zajęciowa jest działaniem wielokierunkowym opartym na wykorzystaniu tkwiącego w każdym człowieku potencjału rozwojowego, mającego źródło w naturalnych siłach witalnych organizmu niezależnie od stopnia niesprawności.Terapia zajęciowa daje każdemu uczestnikowi szansę w dostępnej i indywidualnej formie, określonej jako wewnętrznymi i zewnętrznymi predyspozycjami. Pozwala na wybór takiej formy twórczości, która odpowiadaindywidualnym uzdolnieniom i możliwościom uczestnika.

Spośród form terapii zajęciowej wyróżnia się takie, jak: terapię pracą, terapię ruchem, terapię rozrywkową oraz formy będące na pograniczu psychoterapii i terapii zajęciowej, takie jak: biblioterapia (terapia książką),choreoterapia (terapia tańcem), muzykoterapia (terapia muzyką), arteterapia (zajęcia plastyczne). Dojrzałość społeczna uzyskana przez terapię zajęciową ułatwia znalezienie właściwego miejsca w społeczeństwie. We wszystkich proponowanych formach terapii zajęciowej podopieczni mogą być aktywnymi uczestnikami lub biernymi obserwatorami.

Niektóre z proponowanych form mają charakter stały i są prowadzone z tą samą grupą mieszkańców, a inne mają charakter sporadyczny, okazjonalny. Proponując rodzaj terapii zwraca się uwagę na zainteresowania, zdolności, motywacje, przyjmowane leki, a także stan psychiczny i fizyczny oraz wiek podopiecznego.

FORMY PRACY TERAPEUTYCZNEJ W ŚRODOWISKU DOMU SAMOPOMOCY W ZAWIERCIU.

Środowiskowy Dom Samopomocy jest placówką oferyjącą stacjonarną pomoc psychiatryczną i rehabilitację społeczną w różnych postaciach osobom leczonym psychiatrycznie oraz pomoc wszystkim przeżywającym stany kryzysowe lub będącym w stresie. Podstawowym i nadrzędnym celem naszego Ośrodka jest przywracanie osób chorych do pełnienia podstawowych ról społecznych.

Aby cel ten zrealizować oferujemy Domownikom 4 kategorie usług: wyżywienie, terapia zajęciowa, praca socjalna, pielęgnacja i trening umiejętności życiowych. Środowiskowy Dom Samopomocy ma za zadanie pomagać ludziom z zaburzeniami psychicznymi w trudnym przejściu od leczenia szpitalnego do normalnego życia. Osoby z zaburzeniami psychicznymi powinny mieć łatwy dostęp do usług społecznych i pomocy niezbędnej do życia w środowisku rodzinnym i społecznym.

Oferowanie przez nasz Dom wiele różnorodnych form terapii zajęciowej jest bardzo korzystne, ponieważ każdy Domownik może sam wybierać sobie zajęcie, które go interesuje i będzie je chętnie wykonywał. Domownicy nie są zmuszani do żadnej z form terapii, jedynie motywowani. We wszystkich pracach, które wykonują Domownicy, uczestniczą też terapeuci. Uczestnik może być biernym obserwatorem lub aktywnym uczestnikiem.